ESARET

Bir rüzgâr esse seni getirse bana Ay ışığıyla yıkasam yüzümü Sonra öpsem ellerini koklasam Tutsam hiç bırakmasam Bir zaman sussak öyle bakışsak Se olsan ben olsam birde ay ışığı Haykırdığım sokaklarda arıyorum seni Sağda solda bakınıyorum Kaybedersin ya sevdiğin birini Arıyorum seni her köşe başında Her gördüğüm yüzde sen sanıyorum Adını düşündüm sonra ne acı Unutturdu geçen zaman ve acılar Binlerce yıl eskidi sanki uzunca süre yaşadım Uzayan sakallarda eskittim yılları Bir gülüşe aldanıp gittim ya sonra Çokça ağladım, iç çektim, gözyaşlarımı gizledim Eski bir yolda uyandım hayallerden Güneşin yüzümü yaktığı bir yaz öğlesinde Yedi yıl mı geçti bilmem bir eski limandı Kayalara vurdukça deniz köpük köpük Bembeyaz tül gibi Yosunlar sallandıkça derinlerde ben gibi Rüyalarda gördüğüm gibi Bir uzak bir yakın karışık düşler içinde Senden bir iz var sanki bana yakın Az ileride misin bilmem uzatsam ellerimi Hayal gibi rüzgâr gibi Parmaklarımın arasından akıp gittin Bir yangın içinden çıktı yüreğim Alev aldıkça, yandıkça düşlerim Yeniden doğdum En karanlık hayallerim umut buldu Kendi şeytanımla yürüdüm Esaret bir nabız oldu attıkça bedenimde Onula kamçılandı hayallerim Dur dedim