<p><strong>Kuşlar da gidince, yetim kaldı gökyüzü.</strong></p> <p><strong>Bilmezdik ki babasızlığı…</strong></p> <p><strong>Ne zaman sarsa yüreğimin çeperini ince bir hüzün,</strong></p> <p><strong>Böyle havalarda, ezik ezik acısam, içim burksa,</strong></p> <p><strong>Boşunalığına aldırmadan şu orta yaş dinginliğinin,</strong></p> <p><strong>Annem gelir aklıma, iyi günlerimi göremeyen.</strong></p> <p><strong>Ne ürkünç! Böyle zamanlarda,</strong></p> <p><strong>Çekip gitmeleri beklemeden;</strong></p> <p><strong>İş güç kaygısı demeden,</strong></p> <p><strong>Yıllardır yapamadığını, bir tutuş da</strong></p> <p><strong>Bitirmek istemesi gibi insanın,</strong></p> <p><strong>Alarak kaybettiklerini yanına;</strong></p> <p><strong>Ne inanç, ne umut, ne anlam,</strong></p> <p><strong>Haykırmak! Boşluğuna, bakışlarıyla biçimlenen,</strong></p> <p><strong>Yaşamına zorbalığındaki esaretin.</strong></p>