Postacı Sokağı

<p><strong> </strong>İlkyaz akşamları, ılık rüzgârlarla birlikte,</p> <p>Canhıraş dönerken milyonlarca işçiden biri gibi</p> <p>Ozan edasıyla yorgun ve mağrur Postacı Sokağı’na,</p> <p>Uçuşan etekleriyle fısıldaşırken kapı önlerinde kızlar,</p> <p>Burnuma zeytinyağlı dolma kokusu çalar,</p> <p>Üzerine kuru nane yakılmış, mantılarla, içli köftelerle.</p> <p> </p> <p>Dip dibe balkonlarında, damlarında evlerin,</p> <p>Sarı ampul altında asmaya atılmış,</p> <p>Izgara, çilingir sofralar karşılar, dost güveni gülüşler.</p> <p> </p> <p>Postacı Sokağı’nda gece, ay ışığı ve yıldızlar…</p> <p>Bütün komşular huzur içinde.</p> <p>Çayını karıştırırken Nermin abla</p> <p>Neslihan’ın muradını düşünür.</p> <p>Küçük oğlu ikisinde lisenin Alican,</p> <p>Çözmeye çalışır bütün ezginliğiyle</p> <p>Yazgısını yoksulluğun.</p> <p> </p> <p>Aşağıdan kapı zilleri çalar,</p> <p>Çocuklar arsada top oynarlar,</p> <p>Her şeyden habersiz.</p> <p>Ve evin büyüğü tevekkül içinde</p> <p>Haberleri dinler ajanstan.</p> <p>Ragıp amca deminde efkârın,</p> <p>Radyoda musiki yüreğinde hicran</p> <p>“Ölürsem yazıktır sana kanmadan.”<a href="#_ftn1">[1]</a></p> <p>                                                </p> <p>                                               Hüseyin YILMAZ</p> <p> </p> <p><a href="#_ftnref1">[1]</a>Hüzzam makamındaki eser. Güfte: Orhan Seyfi Orhon</p>